November 2004

Post date: Feb 5, 2009 9:28:31 PM

U moet me niet verkeerd begrijpen, maar in Rome schijnt niet altijd de zon. Wie aan Rome denkt, mijmert al snel over de aangename warmte van het middellandse zeeklimaat. Heel dikwijls werd me het ook gevraagd: “Oh Rome! Lekker warm zeker?”. Toegegeven, vaak was het er warm. Soms zelfs veel te warm. Maar nu, nu ik even terug ben, sta ik in de regen. Het valt met bakken uit de inktzwarte hemel. De straten zijn wilde rivieren geworden. Menig scooterbestuurder had te weinig aan twee wielen en is omgevallen of nog net op tijd afgestapt; naarstig zoekend naar een regenpak waarvoor het eigenlijk al te laat is. Een heftig onweer exact boven mij zorgt voor de muziek.

Ik was even terug in Rome om mijn afstuderen in goede banen te leiden en in de Eeuwige Stad kun je daarbij het beste je gezicht even laten zien. Zoveel dingen gaan dan zoveel gemakkelijker, is in ieder geval mijn ervaring. Persoonlijk presentie wordt hoog geacht en doet de bereidheid om van dienst te zijn zeer toenemen. Gelukkig maar, want in Rome schijnt niet altijd de zon. Voor met name Noord Europeanen en Noord Amerikanen valt het Italiaanse klimaat niet altijd mee. Iets goed organiseren blijkt namelijk vaak heel lastig. Heus, er zijn veel dingen goed geregeld. Evenveel zaken blijken echter niet of erg onpraktisch te zijn georganiseerd. Met niet Italiaanse vrienden hebben we ons dikwijls gezamenlijk daarover verbaasd en er hartelijk om gelachen. Hartelijk, want Rome blijft een stad waar je snel aan verknocht raakt en iets of iemand waarvan je bent gaan houden kan natuurlijk niets verkeerd doen.

Van Rome ben ik inderdaad gaan houden. De vaak rommelige straten, de prachtig gerestaureerde gebouwen afgewisseld met dikwijls even prachtige maar vervallen palazzi en de vele vele mensen - (tijdelijke) inwoners en toeristen - ja! zelfs het gevaarlijk chaotische verkeer: met elkaar maken ze Rome tot een stad die telkens weer als een vertrouwde warme deken om me heen viel.

De regen hield gelukkig niet lang aan. Na een poosje kon ik mijn weg vervolgen en nog geen half uur later was de lucht weer stralend blauw. Ook dat is Rome. De zon schijnt er wel niet altijd, als het regent dan meestal kort en hevig. Hoe ondoorgrondelijk en ergerlijk Rome soms kon zijn, het was telkens maar van korte duur. Altijd wist de stad weer snel een glimlach op mijn gezicht te toveren en kon ik niets anders dan welgemeend mompelen: Viva Roma!