Toespraak tijdens mijn pastoorsinstallatie

18 april 2008

1.

Het zijn woelige tijden geweest de afgelopen weken en maanden. Zowel voor u als voor mij. De komst van een nieuwe pastoor gaat immers altijd gepaard met gevoelde onzekerheid over de toekomst. Hoe zullen sommige zaken nu gaan? Blijft het bij het oude vertrouwde of niet? We moeten allemaal even wennen. Ook ikzelf zal nog mijn draai moeten vinden. En dat zal wel even tijd vergen. De gevoelde onzekerheid, de ervaring van onrust duurt daarom misschien nog wel poosje voort.

Bovendien: de komst van een nieuwe pastoor gaat altijd gepaard met afscheid. Wij allemaal hebben op de een of andere manier vanwege deze pastoreswisseling met afscheid nemen te maken. Soms doet dat schrijnend pijn en heeft de verwerking ervan sowieso tijd nodig.

2.

Hier en daar heb ik in de afgelopen periode al woorden opgevangen die suggereerden dat nu werkelijk alles zal gaan veranderen. Met de komst van de nieuwe pastoor zal geen steen op de andere blijven liggen, zo klonk het welhaast dreigend. Dit lijkt me echter een zeer overdreven voorstelling van zaken.

Toegegeven: deze pastoor, ikzelf, ben een andere mens dan mijn voorgangers en heb daarom een andere gebruiksaanwijzing. Het is ook zo dat we nu teruggaan in formatie. Er zijn voor de Kanaalstreek minder pastores beschikbaar dan eerst en dat zal voelbare krimp betekenen.

Aan de andere kant moeten we ons ook realiseren dat een parochiegemeenschap geen diavoorstelling is, waarbij je het ene plaatje zomaar kunt vervangen voor het andere. Zo werkt het niet en zulks wordt ook echt door niemand verlangt.

Een parochie is sowieso geen dia. Het beeld staat namelijk nooit stil; een parochie is een voortdurend groeiproces.

3.

Als ik zeg dat het parochieleven geen diavoorstelling is, dan is dat wat mij betreft niet zomaar een opmerking. Ik bedoel daarmee iets wezenlijks te zeggen.

Waar het in de kern om draait is dat we allemaal mensen zijn, geroepen om het Koninkrijk van God te zoeken te midden van een wereld die beschadigd is door zonde. Dit is een taak voor iedere mens afzonderlijk, maar nooit los van de kerkgemeenschap.

We doen er daarom goed aan ons te realiseren, dat onze weg naar het Koninkrijk van God, dus altijd begint onder onze eigen voeten. Welke vragen er ook mogen leven, welke onzekerheid ons leven ook moge tergen, dit verandert nooit. De weg naar het Koninkrijk van God begint recht onder onze eigen voeten!

Ons eigen geloofsleven, ons eigen zoeken te gaan met God is de eerste stap in de goede richting, zelfs als we nog niet weten of dit naar voren, naar achteren, naar links of naar recht betekent. Ons eigen trachten vriendschap te onderhouden met God en de vele mensen die Hij ons als medemensen gegeven heeft, daar begint het mee. Ons bidden, ons Bijbellezen, ons mediteren en natuurlijk ons kerkbezoek vormen daarom de eerste en veruit belangrijkste bijdrage aan de geloofsgemeenschap. Het is de motor van de kerk, door God zelf geïnspireerd (aangevuurd).

4.

We zijn hier samen vanwege de komst van een nieuwe pastoor. Maar gelukkig hoeft hij het niet alleen te doen. Gelukkig zijn er besturen met bestuurders die evenzeer namens de bisschop zorg dragen voor aspecten van het parochieleven. Gelukkig zijn er zeer velen die op allerlei manieren bijdragen aan onze geloofsgemeenschap. Soms heel zichtbaar, vaker ongezien en ongekend. Gelukkig mogen we vanaf half juli een pastoraal werker in ons midden verwelkomen. Omdat zijn presentatie pas in september kan zijn, ben ik blij dat hij zich vanavond even aan u kan voorstellen…..

5.

Tot slot wil ik graag de mensen bedanken die deze viering mogelijk hebben gemaakt. Heel direct voor dit moment of juist door middel van hun ongekende inzet teneinde deze benoeming mogelijk te maken. Ik dank u, die hier aanwezig bent om met mij mee te bidden. Mijn familie, mijn vrienden - onder wie de leden van het Jongerenplatform - de collega’s en de mensen die hier gekomen zijn vanuit mijn vorige parochies. Heel bijzonder dank ik de vertegenwoordigers van de andere gemeenschappen: christelijke, religieuze of civiele. Tot slot dank ik graag vicaris Wellen om zijn bereidheid mij te willen installeren en met hem ook onze bisschop (apostolisch administrator) voor het in mij gestelde vertrouwen.

Ik hoop oprecht op een goede tijd met elkaar. Een tijd die we mogen bleven onder Gods leiding. Een tijd van samen groeien in geloof, in hoop en in liefde.

Dit betreft een naderhand uitgeschreven versie van een mondeling gegeven tekst.